japanroute

 

“Van hier tot Tokio”, met dit gezegde geven wij iets aan hoe ver iets is. Vandaag gaan we het ondervinden. Omdat de vlucht  vanavond om 21.00 gepland is, kunnen we het rustig aandoen. De laatste voorbereidingen worden getroffen en iets over half 4 wandelen we gepakt met twee rugzakken en twee reistassen naar Station Reeshof. De trein vertrekt om 5 over vier en is stipt op tijd. In Den Bosch stappen we over in de intercity naar Schiphol.

DSCF0093Het is een dubbeldekker en die is niet handig met de bagage. Daarom reizen we in een hal met klapstoelen. Tot Utrecht moet ik staan en dan komt de stoel tegenover José vrij.
Als we op Schiphol aankomen lopen we direct naar balie 20. Het is hier niet druk. De balie is pas 10 minuten open en aan onze wens twee stoelen naast elkaar, aan een gangpad, wordt voldaan. We roken buiten een peuk en gaan dan tax free shoppen.

DSCF0098Een kist tuitknakjes en parfum voor José (Clarins). Dan naar onze stamkroeg op Schiphol: bar Amsterdam, waar we allebei een uitsmijter nemen, begeleid met bier en wijn.
Om 20.00 uur lopen we naar gate E08 waar de security check al is begonnen. Dit gaat allemaal vlot en om kwart voor negen zitten we in de Boeing 777 van Japan Airlines. Omdat een paar passagiers ontbreken vertrekt JL0412  pas om half tien.

DSCF0101Het toestel heeft een webcam waarmee via de grote schermen de start te volgen is. Eenmaal in de lucht wordt de webcam die onder het toestel hangt getoond. Zeer bijzonder.
De verzorging aan boord is goed en de Japanse stewardessen zeer nederig en vriendelijk. Bij het diner kunnen we kiezen uit Japans of Westers eten. We nemen allebei westers. Omdat de uitsmijter nog niet verteerd is, eet ik niet veel.
Bij José fietsen de gehaktballen ( het is er maar eentje hoor ) er vrolijk in. Ik begin aan mijn vakantieboek “Wild Fire” van Nelson de Mille. Vanaf het begin spannend en moeilijk los te laten. Toch probeer ik een dutje te doen. Ik slaap wel, maar omdat ik weinig ruimte heb en geen goede houding aan kan nemen, word ik vaak wakker. Ik krijg ook last van mijn nek.

DSCF0100Maar ja, je moet er iets voor over hebben om in het land van de rijzende zon te komen.
Twee uur  voor de landing wordt het ontbijt geserveerd. Roerei met tomaat en erwtjes. Ook nog een bakje yoghurt en fruit. We eten wat we lusten.
Rond 21.00 uur, het is in Japan 7 uur later dan in Nederland, wordt de landing op vliegveld Narita van Tokio ingezet. De landing is via de webcam te volgen en dit is echt gaaf.

DSCF0102De procedure bij de douane verloopt soepel. Na het maken van vingerafdrukken en een foto met een webcam mogen we Nippon binnen. Als we bij de bagageband aankomen dan worden onze tassen door een Japanner van de band gehaald. We lopen naar de douane waar we moeten aangeven dat we niks te declareren hebben. Dan is het zoeken naar de plek waar we onze reistassen moeten afgeven.

DSCF0107Maar de vrolijke Japanse aan de informatiebalie wijst ons feilloos de weg. José moet nog een aansteker uit de tas halen en dan gaan ze de transportband op. We maken kennis met een groot deel van de groep en gaan een toilet opzoeken.  In de rookruimte wordt onze nicotinebehoefte bevredigd. Dan verkennen we het vliegveld en kunnen we ons eerste Japanse geld pinnen. Dan hebben we tenminste wat op zak.

DSCF0113We zoeken de gate waar we straks moeten boarden en gaan een plek zoeken  waar we wat kunnen drinken. Jose neemt een flesje Californische witte wijn en ik een fles bier. Op de weg naar de gate doen we nog even de rookruimte aan. We lezen nog wat en dan kunnen we met de bus naar de Boeing 737-400 van Japan Airlines. Het gaat allemaal vlot. De vlucht naar Fukuoka duurt anderhalf uur.

DSCF0119Ik slaap een uurtje dus de tijd vloog voorbij. We zaten goed. Drie stoelen voor ons tweeën en behoorlijke beenruimte.
We lopen naar de belt waar we een kwartiertje moeten wachten. Dan ontmoeten we onze reisleider Luc Agneessens. Awel, een zuiderbuur van ons. Als de groep verzameld is, dan krijgen we van Luc een kaartje voor de metro. We lopen naar het station en met het openbaar vervoer gaan we naar het centrum van Fukuoka.
Onderweg leert Luc de namen van de groepsgenoten uit zijn hoofd en geeft hij wat uitleg. Na tien minuten wandelen komen we bij het hotel  Valie Akasaka aan. We krijgen de sleutel van kamer 307. Het is een klein hotel, met een kleine kamer. We droppen de bagage op de kamer en gaan een drankje nuttigen. Op de straat is een yatai. Dit is een tentje aan de straat dat vanaf 17.00 tot 05.00 uur geopend is. Je kunt er eten en drinken en de jeugd zit er op kleine stoeltjes.

DSCF0122Ik bestel een bier en een cola en we hebben direct contact met een Italiaanse die 14 jaar in Japan woont en goed engels spreekt. Ze regelt stoelen en we worden bij een Argentijnse en een Peruaanse vrouw aan een tafel gezet. De ‘gastvrouw’ schuift ook aan en ze haalt voor ons zelfs ‘waaiertjes’. Voor de andere reisgenoten worden stoeltjes gehaald. Hartstikke leuk en we hebben op de eerste avond al contact met de lokale bevolking.

DSCF0123We praten in het engels en het spaans en de sfeer is heel gemoedelijk.  Hier komen bijna geen toeristen, dus we hebben veel bekijks.
Als ik ga afrekenen moet ik voor 2 halve liters bier en een blikje cola ¥1150 afrekenen. Het wisselgeld wordt 3 keer voor mijn neus nageteld. Het moet dus wel kloppen. Japanners zijn goudeerlijk.
Dit was een speciaal, maar zeer gezellig begin van onze vakantie.
Om 24.00 uur gaan we naar de kamer, we nemen een snelle douche en gaan slapen. Morgen begint de vakantie echt!

30 juli en 31 juli 2010 Amsterdam – Fukuoka
Getagd op: