Na een behoorlijke nachtrust zitten we rond half negen aan het ontbijt. Thee, geroosterd brood en eieren. Phons komt maar langzaam op gang. Na het eten de tassen ingepakt en dan gaan we de stad in. De hitte valt er bovenop. Wat is het hier heet. We slenteren langs de winkeltjes. Een heleboel zijn er nog gesloten. Het leven speelt zich hier in de avond af. We vinden een prachtig aardewerk winkeltje.

SAMSUNG DIGITAL CAMERAEindelijk vinden we hier de schaal van mijn dromen. Pingelen en met de creditcard betalen lukt hier niet. Dus 18 JD contant afgerekend.
In de hitte gaan we eerst terug naar het hotel om de aanwinst weg te brengen en dan lopen we naar de boulevard. Ons koffietentje is nog dicht en daarom leuren we nog maar even langs de troep en bewonderen we het rommelige strand.

SAMSUNG DIGITAL CAMERADan toch maar naar de koffie. De stoelen worden net buiten gezet en we mogen alvast komen zitten. Met uitzicht op zee en in de schaduw is het geen straf. We bestellen twee cappuccino en drinken die op ons gemak op. De dinars raken aardig op. Via de winkels, veel groenten, vlees (schapen met de kop er nog aan en vis) gaan we voor de laatste keer terug naar het Crystal Hotel. Phons brengt de grote tassen naar beneden en nu is het nog twee uur wachten in de patio om naar Madaba te gaan.

SAMSUNG DIGITAL CAMERAIn de patio zitten we met tien mensen. Iedereen is stil en leest. Wachten duurt altijd lang. De bus is mooi op tijd. Heerlijk wee een grote touringcar. We verlaten het bloedhete Aqaba en gaan via de Desert Highway naar Madaba. Het landschap is droog en verlaten. Hier en daar een minidorpje of een bedoeïenen tenten. Na ruim twee uur rijden stoppen we bij een super toeristische tent.

SAMSUNG DIGITAL CAMERAHier krijgen we een Sawadee drankje. De winkel die erbij hoort is erg duur. Dan de laatste etappe naar Madaba, waar we om 18.15 uur aankomen. We krijgen kamer 214, met drie eenpersoons bedden en een knoei douche. Tegen half 8 gaan we met z’n allen naar Haret Jdoudna, voor het afscheidsdiner. Hetzelfde restaurant als een week geleden. De laatste dinars worden opgedronken.

DSCF0246Theo houdt namens de groep de afscheidsspeech en overhandigt Anneke een portemonneetje met inhoud. Ook Anneke heeft aan ons gedacht. We krijgen allemaal een stukje Dode zee zeep. Heel attent.

Om half elf zijn we terug bij het hotel waar we samen ons laatste pilsje en wijntje drinken. Dan gaan we maar slapen. Het wordt een korte nacht.

6 mei 2008 Aqaba – Madaba
Getagd op: