Het is half 6 als de wekker ons roept. Kate is al op en de koffie staat al klaar. Op tafel staat allerlei lekkers, maar het is voor ons te vroeg. Voor onderweg nemen wat cake mee. Tegen zessen verlaten we het huis en dalen af naar het vliegveldje van Homer. We zijn als eerste bij Homer Air. Dave, de gids komt ook binnen en stelt zich voor. Het is wachten op de anderen en het weerbericht. De anderen zijn een vader en zoon en Ben en Wilma. Nou, het weer werkt niet mee. Katmai ( Kodiak ), onze bestemming, ligt in een dikke mist en we mogen niet vertrekken. Dat wordt dus wachten, wachten en wachten. We gaan maar naar de Spit om iets te doen te hebben. Het is daar uitgestorven. De tweede poging is om 9 uur en de volgende om 10 uur. Helaas, nog niet.
Om de wachttijd te doden gaan we naar de stad. We hebben de tijd tot 12 uur. Bij de bieb gaan we internetten en daarna nog maar een keer koffie drinken bij een of ander tentje. Om nog wat te doen te hebben rijden we nog een keer naar de Spit. We vinden er allebei geen barst aan. Het is bijna 12 uur als we voor de derde keer naar Homer Air gaan. Helaas, helaas, alle dagvluchten voor vandaag zijn geannuleerd. Wat een dikke pech. We zijn hevig teleurgesteld en de tranen prikken in mijn ogen. Phons regelt met de maatschappij de financiën en dan gaan we maar terug naar de B&B.
Kate verontschuldigt zich wel tien keer omdat de tocht niet doorging. Ze komt diverse andere dingen aanzetten die we kunnen gaan doen. Maar we zien wel. Eerst lekker douchen, schrijven en lezen. We hangen wat rond in huis. Kate is weg. De kraanvogels lopen weer op het grasveld, in het zonnetje en een frisse wind. We hebben allebei een onvoldaan gevoel. Rond half 3 gaan we toch maar de berg af. Even rondkijken bij de Safeway en in Pioneer Street. Daar zijn we zo mee klaar. Er is geen bal te doen in Homer. Dan maar weer naar de Spit. Daar is het nu wel druk, maar er staat een koude rotwind. Bij El Pescador gaan we wat drinken. Het is er flink aan de prijs. Voor een wijntje en een Heineken betalen we $11,75. later kijken we nog wat rond in de winkeltjes. Ze hebben er alleen maar zooi of het is niet te betalen. Er zit niks voor ons bij.
Omdat het nog vroeg is, gaan we de berg weer op. Samen met Kate kletsen we en drinken we wat. Kate stelt voor om even in de buurt rond te gaan rijden. Phons blijft thuis om lekker te lezen. Dus met zijn tweeën vertrekken we. De omgeving is erg mooi. Verre uitzichten, veel bloemen en een kariboe. Kate vertelt aan een stuk door. Na ruim een uur zijn we terug. Tijd voor opnieuw een afdaling, maar nu om te eten. In Homer is de ene tent dicht, een andere Mexicaans en de volgende heeft geen alcohol. We gaan terug naar de Bakery van gisteren, waar we hetzelfde bestellen. Vandaag smaakte het minder. Het is een echte dip-dag. Niets zit er mee.
Rond 10 uur zijn we terug bij Crane’s Crest, waar Kate ons buiten, gewapend met camera, staat op te wachten. Een grote porcupine, die eerst voor de zijdeur lag, was onder het huis gekropen. Ze wachtte tot het beest tevoorschijn zou komen. Maar voor haar duurde het te lang. Ze ging slapen. Wij zijn stilletjes gaan afwachten. Vier voor half 11 kwam het grote stekelvarken langzaam uit zijn schuilplaats. Het was me toch een prachtige joekel. En hard lopen kan zo’n ding ook nog. Langs het openhaardhout en onder de auto van Kate door zoekt Porky de vrijheid.
Phons maakt foto’s en ik kijk toe. Wanneer ik me een kwartslag draai, sta ik onverwacht tegenover een kanjer van een Moose. Het is vast het beest van gisteren. Natuurlijk volgt er weer een hele fotoreportage. Ook mogen onze bijzondere foto’s van het “noorderlicht”niet ontbreken. De mooie roze-rode lucht is super.
Dan is het mooi geweest voor vandaag. De dag die zo teleurstellend begon, had toch een mooi einde. Het is 11 uur, we gaan slapen.
