14 juli 2007 Denali NP

Vandaag staat de eerste gereserveerde excursie op het programma. De wildlife and tundra tour. Met de bus helemaal naar het einde van de park road: Kantishna. Om 05.10 uur rammelt de wekker. We zijn er klaar voor en al snel zitten we in de kleren. Als ik op het toilet zit, spot José moeder moose met twee kalfjes. Ze lopen zo maar langs onze blokhut. Beneden koken twee kerels hun ontbijt: havermout pap. Wij lopen meteen naar onze auto en rijden de 5 mijl naar Denali Cabins. Het is kwart voor zes als we hier aankomen en de bus rijdt samen met ons het parkeerterrein op. Het is 48° F = 9° C. We kunnen meteen instappen en kiezen een plaats aan de linkerkant. Een tip die op de voucher stond: de beste plaats om wild te zien.
Om tien over zes rijden we weg en pikken bij Grizzly Bear en het dorpje nog meer toeristen op. Onze chauffeur, Martin Brewer, begint meteen door zijn microfoon te vertellen. Hij is erg spraakzaam maar met zijn accent soms moeilijk te verstaan. We rijden via het visitor center, via Savage river, Sanctuary river naar de Teklanika river. Onderweg zien we Mount McKinley. De berg is bijna in zijn geheel zichtbaar. Volgens Martin ziet 20% van de toeristen McKinley, gedeeltelijk. 8% ziet de berg in zijn geheel en 2% ziet behalve de top ook de “buren”van Denali.Bij Teklanika River heeft Martin een verrassing: koffie, thee en snacks. We krijgen een mooie plastic mok met deksel en drinkopening en vullen deze met nescafé. We nemen ook een heerlijke chocolade koek. Het smaakt voortreffelijk.
Na een pauze van zo’n 20 minuten rijden we verder. Dan zien we twee wolven langs de weg lopen. Ze lopen een stuk met ons mee. Een zwart gevlekte en een grijze. Ze lopen onder ons raam van de bus door. Even verder stoppen we weer. Er is een grizzly beer gesignaleerd. In de verte loopt ze op haar gemak bessen te eten. Omdat ze een licht vacht heeft is het een vrouwtje. Ze heeft ook nog een jong bij zich. Iedereen vergaapt zich en omdat we aan de verkeerde kant van de bus zitten is het een beetje dringen. Dit zal jammer genoeg de hele dag zo blijven. Het was dus een waardeloze tip.
Na tien minuten rijden zien we weer een grizzly. Deze is een stuk dicht bij. We hebben nog geen 37 mijl gereden en al drie beren gezien. Elke keer als we wild zien heeft Martin hier een verhaaltje bij. Vragen weet hij ook met humor te beantwoorden. Onder het vertellen en het chauffeuren houdt hij de omgeving in de gaten. Met zijn haviksogen spot hij boven op de rotsen een kleine groep dall sheep. Met de verrekijker zijn ze nog klein! Deze berggeiten komen we nog een paar keer tegen. Telkens stoppen we. De volgende sanitaire stop is bij Polychrome rest area. Het landschap is prachtig, jammer van de bewolking. Beneden zie Martin drie caribou’s grazen. Wat een prachtige beesten.
Met 25 mijl per uur rijden door dit prachtige park. We rijden ruim een uur door taiga en toendra. De volgende rest stop is bij Toklat river. Vlak bij de parkeerplaats staat een grote moose te grazen. We mogen van Martin wel uit de bus maar niet de weg oversteken. Het is een prachtig mannetjes exemplaar met een groot gewei. Er wordt volop gefotografeerd en gefilmd.
Als de moose de weg is overgestoken verzamelt Martin de groep en rijden we weer verder. We passeren Wonder Lake en om 12.00 uur komen we in Kantishna aan. Dit is een oud mijnwerkers plaatsje. Hier wacht ons de tweede verrassing. We krijgen een lunch aangeboden. Langs de snel stromende rivier lopen we naar een hele grote blokhut. Hier staan een uitgebreid buffet met thee, koffe, limonade en ijsthee. op ons te wachten. Het smaakt uitstekend.

We hebben ruim een half uur om de omgeving te verkennen. Om kwart over 1 vertrekken twee wandelingen. De eerst door een botanische tuin en de tweede naar het Fannie Quigley huis. Wij nemen de laatste. Een enthousiaste student op geitenwollen sokken en sandalen, een echte milieuactivist, vertelt op amusante wijze het verhaal van Fannie. Een Poolse die rond 1900 naar Alaska is gemigreerd en hier pionierswerk heeft gedaan. Een zeer bijzonder verhaal. We worden lek gestoken door de muggen.
Na zo’n drie kwartier zijn we weer terug. Nog vlug een sanitaire stop want om kwart over twee wordt de terugreis ingezet. Als we een half uur aan het rijden zijn begint het flink te regenen. De hoop om nog wildlife te zien geven we op. We stoppen minder dan op de heenreis. Het weer kan hier heel snel veranderen want na de bui schijnt de zon weer. We zien een prachtige regenboog.
Dan stoppen we bij een informatiecentrum met een souvenir shop. We kopen kaarten van de big 5 en een boek over de geschiedenis van het Denali Nation Park ($10). Dan rest ons nog de laatste etappe. Eerst zien we een vos en dan een hele grote mannetjes grizzly beer. Deze is heel dichtbij en is zichtbaar op de foto! Een prachtig gezicht. Vijf minuten later zien we nog twee grizzly beren. Een mannetje en een vrouwtje. Deze zijn lui en liggen een beetje te rollebollen. Onderweg naar het visitor center ziet Martin nog een hele grote valk. Dit exemplaar is het grootste in zijn soort. Het is kwart voor acht als we bij het visitor center aankomen. We gaan eerst langs het dorpje, dan naar Grizzly Bear en vervolgens naar Denali Cabins. Het is kwart over acht als we terug zijn bij de Denali Morning Hostel.
We kleden ons om en gaan bij het Creekside café eten. José een zalm (de whaler) en ik weer een Mooster burger, dit keer zonder kaas. Een fles Chardonnay mag natuurlijk niet ontbreken. In de ontmoetingsruimte van de hostel drinken we nog een afzakkertje. We zitten in een gemêleerd gezelschap.
Om tien uur gaan we ons bed opzoeken. We zijn moe en voldaan en vallen als een blok in slaap!