De laatste Afrikaanse dag is aangebroken. Pas om half 9 staan we op want we hebben tijd zat, omdat we pas om 11 uur vertrekken. De meeste spullen zijn al ingepakt. Na het ontbijt zitten we lekker in de binnentuin. Zonnen, schrijven en een beetje kletsen met Hans. Tegen elven is iedereen in de hal. De bagage is er ook, alleen Anneke ontbreekt nog. Ze is weer de laatste. Samen met Aldo doen we alle tassen in de aanhanger en dan gaan we op weg naar het vliegveld. We hebben de tijd en Aldo showt ons nog de medische hoek van Livingstone.
Op het vliegveld aangekomen betalen we eerst 2 x $20 luchthavenbelasting. Dan volgt het koele afscheid van Anneke en het warme hartelijke good bye met Aldo. We zullen zijn opgewektheid, lach, “Phons” en “juffrouw” missen. Eenmaal door de controle is het wachten. In de winkeltjes is alles onbetaalbaar. Die 2500 Kwatcha’s nemen we wel mee en kunnen ooit wel eens in een goede doelenpot. Keurig op tijd vertrekt het vliegtuig van Nationwide Airlines, vlucht CE203. We zitten achterin. Als we net zijn opgestegen vliegen we tot onze grote verrassing over de watervallen. We zijn bofkonten, want we zitten aan de goede kant.
We krijgen eert een lekker fris sinaasappelsapje. Al snel volgen de sandwiches. Een met ham en een met kip, begeleid met bier en wijn. Het is kraakhelder buiten dus zien we de eenzame lange rechte wegen en ook nog de grote zoutvlakte van Etosha. Het is zo leuk dat alles nog eens te zien. Na de landing in Jo’burg nemen we afscheid van Ada, Wilma en John. De 17 overblijvers kunnen pas laat de tickets halen, dus zit er niets anders op dan een bar te zoeken. Samen met Linda en Robert zitten we gezellig na te roddelen over alles wat de afgelopen drie weken fout ging. Het bier (19 Rand) en het flesje wijn (29 Rand) zijn heerlijk. Als alles op is gaan we eerst sanitair ontspannen en daarna samen winkelen. Voor 32 Rand vinden we een leuke pennenzak met parelhoenders en even later bij Out of Afrika een keramiek nijlpaard die precies bij onze zebra en giraffe past (140 Rand).
Dan halen we beneden onze tickets op. Dat is dus balen: 35 A en 45C.
Naast elkaar kan niet. Shit, shit, shit. We e zien wel in het toestel. Nu zitten we in bar. Pintje, wijntje, schrijven en naar een samenvatting van Ajax – Inter kijken (1-1). Om 8 uur gaan we wat eten. Nou ja, we, ik dus Phons wil alleen bier. Het wordt voor Phons een tappilsje uit de bar en voor mij een beefburger met friet. Als alles op is gaan we naar beneden om Amarula te kopen. Hier kost 1 liter 79 Rand. Goed excuus voor twee flessen. Lekker veel koffie met een ploffie.
We hebben nog 2 uur wachten voor de boeg. Dan maar weer naar de bar. Phons heeft nog een soort visitekaartje van Castle gekregen. Het blijkt een kraskaartje te zijn. Niet te lui en krassen … bingo. Phons wint een key cord.
Eindelijk klinkt om kwart voor 11 de oproep om te boarden. Een joekel van een 747 zal ons naar Amsterdam brengen. Eenmaal aan boord begint de stoelendans. Wie ruilt met wie? Phons blijft op de achterste rij 45 C en zelf kan ik ruilen met een knul en kom terecht op 44C. Precies op tijd vertrekken we.
