Het is vroeg opstaan geblazen. De wekker staat op 10 voor half 6. Help! Om half 6 zijn we eruit en een kwartier later staat meneer Wake-up-call voor de tent. Tegen zessen gaan we de berg af. Het is al een beetje licht. In het restaurant staan de thee en koffie al klaar. Lekker, dat smaakt. Het ontbijtpakket bestaat uit twee hele dikke boterhammen. We zijn er klaar voor: op naar Etosha N.P. en laat de dieren maar komen.
Als eersten laten de springbokken en zebra’s zich zien, nog voordat we door de poort waren. Eenmaal in het park zien we bergen van deze beesten. Het springbok en zebragehalte is hoog. Het landschap is afwisselend vlak, dor, uitgestrekt of bossig. In het westelijke deel is niet zoveel te zien. Om 11 uur stopt Aldo binnen een hek. Het is plas en koffiepauze. Daar hadden we wel trek in, in die koffie dus. Even een half uurtje uit de bus. Als we weer verder gaan zien we nog wat gemsbokken ( ook wel spiesbokken of oryx genoemd ) , maar veel soeps is het nog steeds niet. Het is net of er hier naast de vogels, zoals de Cori Bustard en wat kleiner spul, maar drie soorten dieren rondlopen.
Om half 1 zijn we weer bij de ingangstoren van Oukakuejo. Eerst gaan we picknicken. Het brood is zo droog als wat, maar er zijn hier niet zoveel bakkers. We spoelen het met water weg. Na de picknick hebben we tot 3 uur de tijd om rond te wandelen. Als eerste gaan we naar de poel. Natuurlijk zijn daar springbokken, maar ons geduld wordt beloond. In de verte uit het bos komt een kolos van een olifant aansjokken. Op zijn dooie gemak komt hij onze kant op. Bij de poel aangekomen gaat hij eerst drinken. Het geslacht is snel duidelijk. Als we zijn ‘vijfde’ been ontdekken. Dan stapt hij de poel in en gaat zich besproeien met modderwater. Het is een geweldig gezicht. Na een poosje komen er zebra’s aan. De stoet is eindeloos lang. Wel een paar honderd. Ze gaan ook drinken en dringen om een plaatsje in het water, intussen de olifant goed in de gaten houdend. Het is een spel.
Maar dan is het 3 uur en moeten we de bus in. Die staat bij de toren. Dat wisten we van Aldo. Miss A. had weer eens niks gezegd. Ook Aldo heeft zijn zakken vol van haar. Als we het park uitgaan gaan we de linkerkantse of rechterkantse richting uit. Links of recht weet ik niet meer, maar in ieder geval de andere kant op dan vanmorgen. Het is weer hetzelfde beeld, tot we tot onze grote verbazing leeuwen zien. Een stuk of 8 leeuwen liggen op een rots en ernaast in het gras. Wie had dat verwacht? Een supergaaf gezicht. We nemen er alle tijd voor. In de verte wandelen 5 giraffen. Ze letten goed op en blijven uit de buurt van hun vijanden. Maar dan gebeurt het. Er komt een grote kudde springbokken aan en dat is de leeuwen niet ontgaan. De poezen komen in beweging en verspreiden zich. Ze lopen, kruipen, sluipen door het gras. De achterblijvende bokken worden omsingeld en de leeuwen lijken een kill te gaan doen. Helaas hebben ze blijkbaar geen honger genoeg en gaat voor ons het grote spektakel niet door. Jammer, maar je kunt niet alles hebben. We hebben leeuwen gezien op jachtoefening. Onze dag kan niet meer stuk.
Terug bij de toren in- en uitgang gaan we nog een half uur bij de poel kijken. Ook nu staat er een olifant. Het is een rustig en oud beest. Dan gaan we terug naar Etosha Safari Camp. Het schemert al als we er aankomen. Aldo rijdt de bus meteen naar de camp-site voor de braai. We krijgen amper tijd om de drankjes in onze tent te gaan halen, want ze willen om half 7 beginnen. Als we arriveren fikken de twee braaibakken al goed, maar het duurt nog tot half 8 voordat het eerste vlees erop gaat. We starten met kudu, gaan verder met speklappen en besluiten met schapenworst. De kudu en het spek zijn goed te eten en we laten de worst voor wat die is.
Met een blikje bier en een fles wijn was het goed te doen onder de stralende sterrenhemel. Samen hebben we geholpen met opruimen. In het stikdonker viel dat niet altijd mee. Toen zijn we met Aldo en zijn bus meegereden naar boven om bij de receptie alvast af te rekenen. Het kan maar gebeurd zijn. We slenteren naar boven en besluiten om voor ons tenthuis op de kleine veranda nog een afzakkertje te nemen. In stilte genieten we van de geluiden om ons heen. Plotseling fladdert er iets rakelings langs onze hoofden.
In de boom tegenover ons landt een uiltje. Het beestje van zo’n 15 cm zit recht tegenover ons op 3 meter afstand. Gewoon geweldig. Hij staat op de foto, alleen niet scherp. Dat is jammer. Na 5 minuten fladdert hij weg en gaat iets verderop zitten. Dan wordt het voor ons toch bedtijd. Om kwart over 10 gaan we slapen. Ook morgen is het weer vroeg dag.
