Het is 4.30 uur als er op de deur van onze lodge geklopt wordt. Bagage!!! Snel uit bed en de tassen buiten gezet. Om 5 uur staan de koffie en de thee klaar. Voor mij 2 bekers thee en koffie voor José. Het is half 6 als we richting Sesriem vertrekken. De sterrenhemel is nog prachtig. Plotseling rent een jakhals voor onze bus uit. Hij wijst de weg. Om half 7 komen we bij de ingang van het park aan. Aldo koopt de tickets en wij gaan toiletteren.
Als we weer vertrokken zijn zien we al snel de eerste duinen en wild. Van voor uit de bus wordt steeds geroepen “hoe laat” we moeten kijken. We stoppen diverse keren om foto’s te maken. De duinen zijn prachtig met hun slagschaduw. Na een uur zijn we bij de beroemde Duin 45. de oorsprong van de naam heeft 2 versies: 45 km van Sesriem of de 45ste duin vanaf de ingang. Who knows ? Natuurlijk gaan we deze duin beklimmen. Het is een stevige klim met een hoogteverschil van 115 meter. Steeds twee stappen vooruit en één achteruit. Eenmaal boven is het uitzicht prachtig en de eerste groepsfoto is een feit. Jammer dat Henk, Irene en Diederik ontbreken.
Naar beneden gaat het een stuk gemakkelijker. Aan de voet van de duin bij de bus wacht ons een verrassing. Aldo heeft koffie gezet. Het is dan pas 9 uur en we hebben en voldaan gevoel. Als de koffie op is, rijden we een klein stukje met de bus. We stoppen op een parking waar de 4 wheel-drives van “Sossus on foot” voor ons klaarstaan. Eerst gaan er heel wat kleren uit. Het is hier erg warm. Voor de hele groep is er één auto beschikbaar, dus proppen we ons met z’n allen in het bakkie. De kosten voor de rit en de excursie zijn 70 Rand p.p. Omvallen kan gewoon niet lukken.
Om half 10 beginnen we met onze Japanse gids Yuri aan de wandeling naar Death Vlei. Ze vertelt heel leuk en enthousiast. Telkens rent ze als een hinde voor de groep uit. Aanpassen aan de omstandigheden: dat is het motto, om in deze woestijn, waar het ’s zomers 70 graden kan worden, te kunnen overleven. Yuri legt uit hoe de duinen ontstaan zijn uit het zand van de Kalahari, en waarom ze rood gekleurd zijn, nl. door geoxideerd ijzer. Met een magneet in een plastic zakje gaat ze over het zand en de ijzerkruimels plakken vast aan de magneet. Yuri vertelt over de oryx. Hoe hij met zijn shit een territorium afbakent en hoe deze spiesbok zich aan de omstandigheden heeft aangepast. Ook het overlevingsgedrag van de Toktokkie, een kever, wordt uitgebreid verteld.
In de duinen zijn heel veel sporen te zien en Yuri plukt hier zomaar een kevertje uit. Ook tekent ze Namibië in het zand en legt ze uit hoe de duinen zijn ontstaan en hoe het water uit de bergen in de vallei stroomt. Normaal krijgt men hier 20 mm per aar. Dit jaar is er al 200 mm. Daarom zien we zoveel planten. O ja, overleven is meat, meat, meat. Eindpunt van de wandeling is na 1,5 km Death Vlei. Hierin staan dode acaciabomen, die zes tot negenhonderd jaar geleden zijn gestorven. Het is een kleurrijk gezicht: de rode duinen, de witte vlakte, de zwarte bomen en de blauwe lucht. We lopen terug naar de jeep en rijden naar een vlei met een plas water. Het is 5 jaar geleden dat hier water in heeft gestaan. Door de enorme regenval is het in de vlei groen en zien we dus veel plantjes. We zijn bofkonten.
Met 2 jeeps rijden we terug naar de parking en de bus en is het tijd voor de picknick. Iedereen heeft trek. Het smaakt weer voortreffelijk en het is heel gezellig. Het is inmiddels half 3 als we weer vertrekken. Terug naar de ingang van het park, waar we om 15.20 aankomen. Tijd voor een plas en rookpauze. Dan nemen we de C19 richting Solitaire. Het is 16.15 uur als we bij de Namib Desert Lodge aankomen. We krijgen lodge 17, wederom een prachtige kamer, met een geweldig uitzicht, omdat we aan de rand van het complex bivakkeren. Wat is het hier mooi. Eerst spoelen we onder de douche het zand eraf en dan gaan we naar de bar voor een Tafeltje en een wijntje. José koopt onderweg in het winkeltje nog een kikkersleutelhanger voor 35 Rand.
Het buffet begint om half 7. We starten met pindasoep en vervolgen met Oryxspies, lam, elandsteak, verschillende groenten en sluiten af met een ananas-kokostoetje. Tijdens het dessert vertelt A. zonder overtuiging het programma voor morgen. We drinken nog een pilsje en een wijntje, rekenen 400 Rand af en gaan de tassen reorganiseren. Die moeten om 7 uur buiten staan. om 10 uur gaan we slapen en dromen over deze zeer bijzondere dag.
