Om half 8 loopt de wekker af. We willen naar Robbeneiland, en weten nog van Rob en Wilfried dat je daar vroeg bij moet zijn. We liggen nog zo lekker, en na 9 keer “snoozen” stappen we om 8.25 van onze bridge. Snel aankleden en naar de ontbijtzaal voor een kop koffie. Als de koffie op is moeten we eerst naar Conferentieruimte 2 voor de welkomstbijeenkomst. Er staan veel te weinig stoelen. Al snel blijkt dat Anneke geen organisatietalent heeft. We beginnen met het invullen van de paspoortgegevens en de ziektekostenverzekering. En als de groep compleet is begint het onsamenhangend verhaal. De meeste informatie staat in de Djoser-bijlage! De overige informatie is nauwelijks relevant of onjuist. 
Het is verboden om een postkantoor te fotograferen, terwijl Djoser nota bene hiervoor een oproep heeft gedaan???? We vullen de fooienpot met $ 30 p.p. A. is boos dat we de pot niet met randen vullen. Gek he als je op het vliegveld met de groep even langs een pinautomaat loopt! De hele groep wil naar Robbeneiland. We kunnen om 16.00 uur, maar al snel zal blijken dat er op dit tijdstip geen trip gaat en dat we veel te laat zijn om te reserveren. We krijgen geen plattegrond van Kaapstad, maar wel een A-4tje met tips voor de rest van de hele reis. Wat magertjes. Na het voorstelrondje lopen we met een deel van de groep naar het V & A Waterfront.
Eerst pinnen we 3000 Rand ( = 330 Euro ) en dan gaan we naar de Nelson Mandela Gateway. John en Wilma zijn ons voor geweest, en komen met de teleurstellende boodschap dat er vandaag niks meer te regelen valt. Onbegrijpelijk dat Djoser deze excursie niet standaard in het programma opneemt. Het is toch een must-see. Omdat wij de excursie naar het Kaaps Schiereiland 4 jaar geleden al gedaan hebben, besluiten we om morgen niet met de groep mee te gaan, maar naar Robbeneiland te gaan. Yasmin doet dit ook en we kopen voor 150 Rand p.p. een ticket voor de trip van 13.00 uur voor morgen.
Dan gaan we op zoek naar de halte van de “topless-bus” voor een rondrit door Cape Town. Het is een dubbeldekker met open dak van Cape Town Explorer.
Na lang zoeken hebben we de halte gevonden. Anneke kon ons niet helpen. Omdat de bus pas om 11.55 komt hebben we nog een half uur en gaan daarom bij Harrie’s Pancake een cappuccino drinken. Heerlijk. Precies om 5 voor 12 kopen we bij de buschauffeur, Ismaël, voor 90 Rand p.p. een kaartje. Margareth is de gids en vertelt duidelijk de bezienswaardigheden. Wederom wordt duidelijk dat de Nederlander Jan van Riebeeck deze metropool heeft gesticht. We komen veel Nederlandse namen tegen, zelfs een kleine Heerengracht is hier te vinden. Na ongeveer een uur koukleumen komen we na een prachtige tocht bij de kabelbaan van de Tafelberg aan.
De top ligt in de wolken, maar we wagen de gok.
Een kabelbaanretour kost 115 Rand. Na 10 minuten zijn we boven en op 1047 meter is het slechts 8 graden, maar door de straffe wind voelt het nog kouder aan. We wanen ons in de wolken, sterker nog: we zijn het ook. Het uitzicht valt tegen, maar desondanks vinden we het de moeite waard. We wandelen over de paadjes en fotograferen tussen de wolkenflarden door. Rond half 2 gaan we in het restaurantje lunchen. José neemt een cheeseburger en ik een hamburger met een blikje Castle lager. Voor 58 Rand smullen we. Na een uurtje gaan we opgewarmd weer naar buiten.
Onder het motto: “Je krijgt wat je verdiend” zijn alle wolken verdwenen. Het uitzicht is super en we maken volop foto’s. Dan met de kabelbaan naar beneden en is het wachten op de bus. We hebben het stervenskoud. Om half 4 komt de City Sight Seeing toplessbus de parkeerplaats oprijden. Een kwartiertje later stappen we in voor de tweede etappe. Het druppelt en het is koud bovenin. Maar de tocht is prachtig: Lion Head, Camp Beach en de coast-line.
We stappen bij het eindstation bij V & A Waterfront uit en lopen naar de Paulaner bar voor een neut. Het is daar binnen ongezellig en daarom gaan we naar Ferryman’s Tavern. José neemt witte wijn en ik Castle Lager. Het is een gezellige pub met goede muziek en veel rugby op de t.v. We warmen op, kletsen, genieten en spreken de dag door. Voor 75 Rand zijn we de man. We lopen naar het hotel voor een warme douche. Hier knappen we van op. Even schrijven relaxen en dan verzamelen voor het diner met de groep. Om 8 uur zijn we bij restaurant “Docks”, naast de Nelson Mandela Gateway. Niet iedereen is erbij, we zijn met z’n dertienen. José bestelt prawns en line-fish en ik een struisvogelbiefstuk. Met een wijntje en een biertje erbij is voor 320 Rand de inwendige mens weer gevuld.
Rond 10 uur lopen we met ons tweetjes, de rest gaat al slapen, naar Ferryman’s Tavern. De serveerster van vanmiddag weet onze bestelling al. We evalueren de dag. Een geweldige start van de vakantie. Om 11 uur klingelt de bel voor de laatste ronde. Die nemen we niet meer, want het is zo langzamerhand bedtijd. Als we buiten komen regent het pijpenstelen. Met de capuchon op soppen we naar onze cel in de Breakwater Lodge. Het is 23.30 uur als het licht uitgaat.
