Eindelijk is het zover.
Het is 5 uur in de ochtend, als de wekker gaat. De tassen staan klaar in de hal en ook de rugzakken liggen te wachten op vertrek. Maar eerst een kop thee, voordat de taxi ons om 6 uur komt ophalen .
Precies om 6 uur rijdt de taxi voor. De bagage wordt ingeladen, de voordeur gaat op slot en we zijn weg. De snelheidsregels lapt de chauffeur aan zijn laars. In volle vaart gaan we op weg naar Schiphol. Om 10 over 7 worden we bij vertrekhal 2 afgezet. Het is al hartstikke druk. Informatie over het E-ticket hebben we niet, dus checken we ouderwets in. Waar al dat gewicht in de tassen vandaan komt weet ik niet. Samen 41,6 kilo. Volgens mij zijn de tassen zelf al zwaar, maar boeken wegen ook heel wat. Jammer genoeg krijgen we geen plaatsen naast elkaar, maar dat kan later geregeld worden. Eenmaal door de douane gaan we naar onze stamkroeg: Bar Amsterdam. Een cappuccino en een thee. Tjonge, we zitten hier al voor de derde keer dit jaar en we hebben nog een keer tegoed.
Om half 10 moeten we bij gate F 7 zijn. We zitten lekker op ons gemak. Phons bestelt zijn eerste pint en ik neem nog een thee met een uitsmijter. Na het afrekenen (€ 15,30) slenteren we naar de gate, waar het boarden al is begonnen. Eerst nog snel een sanitaire stop en dan kan de handbagage door de scan. De rugzak van Phons mag twee keer. Bij de kleine balie gaan we een plaats naast elkaar regelen. 11½ uur met een gangpad ertussen is me teveel van het goede. We hebben mazzel. 34 E is nog over en daar wil ik best zitten hoor. Alles verloopt vlot. We spotten de eerste medereizigers. Kennismaken doen we later wel.
De service aan boord is uitstekend. De eerste maaltijd bestaat uit rijst met kip, inclusief bier en wijn . Het is een hele zit, maar gelukkig heeft iedereen een persoonlijk schermpje voor films, muziek of een spelletje. De appel valt niet ver van de boom. Phons haalt zijn hart op met een casinospel. Hij krijgt er geen genoeg van. Zelf weet ik niet goed wat ik wil. Het is zo warm, en lezen of puzzelen schiet ook niet op. Rond 5 uur komt de tweede maaltijd. Een broodje kipkerrie, salade, fruit en een Marsje. Natuurlijk ontbreken de wijn en het bier niet. Nog een goede drie uur en dan zijn we in Kaapstad.
Eindelijk, het is half 10 en we zijn geland in Cape Town. De douane duurde eindeloos lang. Zou het lukken met al die peuken in de tassen? Je mag hier bijna niks invoeren. Ja dus. Een vriendelijk meisje hielp ons. De bagage hadden we snel gevonden. De uitgang ook. Dan begint de kennismaking met onze medereizigers en ook met Anneke, onze reislijdster. Wanneer we compleet zijn, komt Aldo, onze chauffeur, handen schudden. Op naar de bus. Als we met ding onze reis moeten maken, staat ons nog heel wat te wachten. Er zitten flink wat barsten in de voorruit, de ruitenwissers hebben geen rubber meer en de kachel doet overdreven zijn best. Via een omweg, want het is toch wel makkelijk als je weet waar de shopping-mall is, komen we bij hotel Breakwater Lodge, een voormalige gevangenis. ( The Breakwater Prison 1859 – 1911 ) Kamer, of cel 1028 is voor ons. Linda en Robert hebben 1029 en delen met ons de douche en het toilet. De kamer is echt een cel. Piepklein dus. De bar is dicht, vandaar dat we maar gaan slapen. Het kan ook wel: van vanmorgen 5 uur tot 12 uur middernacht. Het tweepersoons bed is klein en kort, maar prima. Welterusten.
