Om 7 uur loopt de wekker af. We hebben de tijd want we vertrekken pas om 9 uur. Eerst de spullen ingepakt en dan naar het ontbijt. Dit is weer overheerlijk. Alleen de monster croissant krijgen we niet op. Omdat in de straat een boom gesnoeid wordt, vertrekken we later. Met hangen en wurgen wringt de bus zich tussen de brommers Hanoi uit. Al snel zien we rijstvelden waarop de vrouwen aan het ploeteren zijn. Thuy vertelt smeuïg en interessant over Vietnam. We leren ook de eerste woordjes Vietnamees:
Hallo – Chao, Dank je – Cam on
Na twee uur rijden stoppen we bij een centrum waar de resultaten van Agent Orange te zien zijn. Dit ontbladeringsmiddel heeft de nakomelingen van een aantal Vietnamezen ernstig verminkt. Deze gehandicapten maken schitterende borduurwerken. John koopt een tijger waar drie maanden aan gewerkt is ($ 185). We drinken koffie en cola en als de noeste werkers gaan lunchen dan zien we pas hoe kreupel sommige zijn. Is het dit allemaal waard geweest?
Het is nog twee uur rijden naar Halong Bay. Rond 12.30 uur komen we bij hotel Le Coq (niet met C.O.C.K.) aan. We sjouwen de tassen naar kamer 305. Even uitpuffen, een peuk roken en wat foto’s maken. Dan wandelen we richting strand voor de lunch. We strijken neer in een chique restaurant en bestellen allebei een noodles soep met kip. Deze lijkt op de kip in Dali. Gehakt en met vel en bot in de wok gepleurd. De noodles en de bouillon zijn lekker maar de kip laten we liggen.
Pauline komt ons gezelschap houden. Ze bestelt een noodles soep met groenten maar krijgt vette soep met veel ui en prei. Dat wordt toeteren. Na de lunch kopen we een pet ($ 1 ), een T-shirt (20.000 VND) en een hoedje (18.000 VND). Dan strijken we neer bij een strandtent en kijken recht op de Vietnamese toeristen die de tijd van hun leven hebben. De fotografen maken, met hun kleren aan, familieportretten in de Golf van Tonkin. De karstbergen vormen het decor. We drinken allebei twee Tiger Beers en genieten met volle teugen.
Het is hier goed toeven. Het afrekenen is minder leuk. Miss Halong Bay vraagt 8 dollar voor vier biertjes. Trap op een landmijn! Ik geef vijf dollar (het bier is dik betaald) en we vertrekken. De Vietcongs proberen ons af te zetten en hangen aan onze T-shirts. We lopen verbolgen naar ons hotel. Als ik omkijk lachen de meiden ons uit. De truc is mislukt.
Aangekomen in het hotel gaan we lekker douchen. Het zweet gutst van ons lichaam. Het is 33° C en de hoge luchtvochtigheid zijn we niet gewend.
Om 19.00 uur is het verzamelen voor het diner. Luus, Jos, Joke, Francien, Paul, Thuy en Pauline lopen met ons naar het centrum van Halong Bay. We schuiven aan op een terras waar veel Vietnamezen zitten. Het Saigon bier is lauw. Het eten (shrimps and fish) valt ook tegen.
Nadat we 85.000 dong hebben afgerekend, gaan we op een dakterras een afzakkertje nemen. Ze hanteren hier Europese prijzen. We nemen allebei een kop thee. Jos krijgt het benauwd en spettert de pot vol.
Om 21.30 uur zijn we in onze hotelkamer. De rugzakken inpakken voor morgen en op tijd naar bed
