Om 4.50 uur word ik spontaan wakker. Vijf minuten later loopt de wekker van José af. Het valt niet mee maar na het dagelijkse ritueel en een kopje thee grendelen we ons huis grondig af. Snel onze huurauto, een Opel Corsa Di, gefotografeerd en om 5.45 uur verlaten we onze straat en rijden op ons gemak naar Schiphol.
Om 7 uur leveren we de Corsa bij Budget Rent af en wandelen we met onze nieuwe “wieltassen” naar de vertrekhal. Op zoek naar de Djoser-contactpersoon. Het valt niet mee om de bali van Singapore airlines te vinden. De Djoser knul (Mark) ziet de labels aan onze tassen en overhandigt de tickets. We maken kennis met Francien en Paul en moeten bij bali 1 van Swiss Air inchecken.
Deze ligt aan de andere kant van de hal. Een hele wandeling. Als ik mijn paspoort wil pakken, krijg ik het Spaans benauwd. Het zit niet in mijn moneybelt. Snel de rugzak omgekeerd, maar geen paspoort. Ik snel op zoek naar Mark, die de rust zelve blijft. Hij heeft al vaker met dit bijltje gehakt. We lopen naar de Marechaussee maar deze geven geen tijdelijke identiteitsbewijzen met visum meer uit. Na kennis gemaakt te hebben met de groep wandelen we weer naar de Singapore airlines bali. Mark onderneemt meteen actie en ik sprint naar Budget Rent om te kijken of het paspoort soms in de Corsa ligt. Onze huurauto is al schoongemaakt maar geen paspoort. Terug naar de vertrekhal waar we met Mark bij Pronto een kop koffie drinken. Mark belt naar Djoser die direct aan het werk gaan. Van Singapore airlines hebben we al nieuwe PNR nummers gehad. We bedanken Mark en kopen twee enkeltjes Schiphol-Tilburg. Om 5 over 11 stappen we ons huis binnen. Via de begane grond, naar mijn bureau, naar de kluis en… hebbes, het paspoort zit bij de waardevolle spullen die ik gisteren verzameld heb. Wat een opluchting.
eneden zie ik dat Djoser gebeld heeft. Meteen contact opgenomen en ik word doorverbonden met Selma. Zij heeft ons al diverse keren proberen te bereiken. Via mijn moeder heeft ze het ook op mijn 06-nummer geprobeerd. Helaas mijn gsm stond uit. Ze legt uit wat er gaat gebeuren.
We moeten voor 17.00 uur bij het stadskantoor van Singapore airlines nieuwe tickets halen (kosten € 25,00 per persoon). We zijn namelijk omgeboekt en kunnen vanavond al weg, de groep achterna.
Het nieuwe schema:
25-7-2003 LH 4439 Amsterdam – Frankfurt vertrek 18.30 aankomst 19.40
25-7-2003 SQ 325 Frankfurt – Singapore vertrek 20.45 aankomst 14.45*
26-7-2003 SQ 174 Singapore – Saigon vertrek 16.35 aankomst 17.40
* Aankomst volgende dag.
Hoe we van Saigon naar Hanoi vliegen is nog niet bekend. De locale agent is druk bezig en vanmiddag horen we meer. José zet thee en ik bel mijn moeder die flink geschrokken was. Dan een plattegrond van Amsterdam gepakt en De Boelenstraat opgezocht. Deze ligt in zuid vlakbij het NS station A’dam Zuid WTC. Op mijn all-in-one maak ik een kopie van de plattegrond en op internet ga ik naar de NS reisplanner. Deze is tijdelijk niet beschikbaar. Shit! De thee opgedronken en om 12.00 uur wandelen we weer naar de bushalte. Op het station twee enkeltjes naar het WTC gekocht. De routeplanner werd ook nog voor me uitgedraaid. Via Den Bosch, Duijvendrecht komen we om 14.00 uur bij A’dam Zuid WTC aan. We lopen het station uit en zien een bord met “omleiding VU Boelenstraat, volg 2”. Na een kleine kilometer wandelen lopen we op de Boelenlaan. José vraagt de weg en we zijn vlakbij het Stadskantoor van Singapore airlines waar de nieuwe tickets al klaar liggen. Binnen tien minuten staan we weer buiten en wandelen we naar het station. Wat zijn we blij dat we tassen met wieltjes hebben. Van WTC met de trein naar Schiphol.
We kunnen nog niet inchecken en besluiten naar het panorama terras te gaan: Dakota’s bar. Ik neem een groot glas Heineken en José een glas droge witte wijn. Prijzig maar lekker. Om 16.00 uur checken we in. Als we de douane gepasseerd zijn, koop ik nog een kist sigaren. We wandelen wat en zien een gezellig barretje. Nog maar een biertje en een wijntje besteld. Selma belt op en zegt dat de vlucht van Saigon naar Hanoi geregeld is:
26-7-2003 VN 236 Saigon – Hanoi vertrek 20.30 aankomst 22.30
Onze contactpersoon is mevr. Nga. We krijgen haar mobiele nummer en instructies hoe te handelen in Saigon. In Hanoi zullen we opgewacht worden door een chauffeur die ons in ongeveer een uur naar het hotel zal brengen. Totale extra kosten USD 256. Een duur grapje.
De LH 4439 vertrekt keurig op tijd en binnen een uur zijn we in Frankfurt. We moeten een eind naar de gate lopen en kunnen meteen inchecken. José mag eerst want ze zit op rij 62. Een kwartiertje later mag ik naar binnen (rij 32). Mijn buurman zit pontificaal in zijn stoel. Een dikke belg die al drie weken geen deodorant heeft aangeraakt. Als de passagier die voor hem zit de stoel naar achteren zet, zit zijn buik klem tussen het tafeltje. Hij is aardig en wil met José ruilen. Iedereen blij: de belg is bevrijd, de omgeving heeft frisse lucht en we zitten weer naast elkaar. Wat zullen ze achterin genieten.
De Boeing 747-400 megatop vertrekt exact op tijd voor de 10289 km lange vlucht naar het stadstaatje. “Singapore airlines a great way to fly”. Nou dit is niets te veel gezegd. Wat een fantastische service en wat een kwaliteit. Eten een drinken voortreffelijk en iedereen heeft een eigen LCD scherm waarop je film en video on demand kunt kijken. Als je wil kun je ook nog spelletjes en quizzen en naar muziek luisteren. Het grootste deel van de reis slapen/doezelen we.
Om 14.36 uur locale tijd ze de Boeing zijn wielen op de landingsbaan van Singapore Changi Airport. Precies om 14.45 uur wordt de slurf aan het toestel gekoppeld. Changi is een prachtig vliegveld met veel winkels en aangelegde tuinen. Op het rokersterras een peuk gerookt en dan op weg naar gate F40. Een hele wandeling maar dat is niet erg na een vlucht van 12 uur. Nog een half uurtje wachten en dan kan er al geboard worden. De papieren voor Vietnam, inclusief een Sars verklaring ingevuld en dan op weg naar Vietnam met een Boeing 777-200/Jubilee. We krijgen wederom verrukkelijk eten. De kip is wat minder maar toch, dit zijn we in een vliegtuig niet gewend. Ook nu weer het prachtige LCD systeem. We landen, na 679 miles vliegen, precies volgens schema op Tan Son Nhat airport. De Amerikaanse hangars uit de oorlog zijn nog steeds prominent aanwezig. Omdat het vliegtuig maar half vol zit zijn we zo door de douane. We ontmoeten Gert-Jan en Angelique van de Costa Rica reis. Zij doen 3 weken Vietnam met Fox vakanties. Onze eerste kennismaking met Vietnam is Saigon, sinds 1975 Ho Chi Minh City genoemd naar de volksheld ome Ho.
Buiten staat Ngayen Xuan Huong ons met de tickets voor de VN236 op te wachten. Zijn engels is verstaanbaar, maar hij begrijpt ons niet. We betalen de rekening en van onze fooi biedt Ngayen ons een drankje aan: José een mineraalwater en ik een ba ba ba bier. Ik krijg een blikje 333. Waar heb ik dit eerder gezien? Ja in Frankrijk hebben ze 33 bier met (bijna?) hetzelfde etiket. Dit is de eerste herinnering aan de Franse overheersing.
Rond 19.00 uur kunnen we inchecken. De security check is lapperdepoepie. We komen in een vertrekhal met twee gates. Wat een verschil met Schiphol of Singapore. De winkeltjes stellen niet veel voor. We zijn zo uitgekeken. Dan ga ik maar een prullenbak zoeken. Het gehele vertrek gehad en uiteindelijk vind ik een bakje in het herentoilet. Dan mogen we boarden naar het volgende halletje. We doen dit snel want er staan maar een paar stoelen. Rond 19.45 uur lopen we de Airbus A320 van Vietnam airlines in. We zijn de enige westerlingen. Wat een handbagage nemen die Vietnamezen mee. Dozen, tasjes met groenten en flinke tassen. Onvoorstelbaar. Precies op tijd kiest vlucht VN326 het luchtruim. Als snel wordt het eten geserveerd. Kwalteit à la Martinair. Wat een verschil met Singapore airlines. Ook het cabinepersoneel is heel ‘gewoontjes’. De noodles met beef smaken goed. Mijn buurman slurpt en smakt. Daarna begint hij luid te boeren. We krijgen het chinagevoel weer. Dan gaat hij aan zijn tenen zitten peuteren. Smakelijk! Eindelijk wordt de daling ingezet en om 22.20 uur landen we in Hanoi.
De tassen komen redelijk snel en buiten staat onze chauffeur met een keurig bordje te wachten. Om 22.40 uur rijden we het parkeerterreintje af. Op de snelweg krijgt Schumi haast en toetert en knippert zijn voorgangers naar rechts. Als ze niet op zij gaan duwt hij ze wel naar rechts. Wat een bumperklever. Een wel erg heftige rijstijl. Langs de “snelweg” staan brommers. Een aantal paartjes staan achter de vangrail een potje te vrijen. Je moet wat als het thuis niet kan.
Plotseling neemt Schumi een afslag naar links. Een donker, hobbelig weggetje waarbij we ons niet op ons gemak voelen. Al toeterend en knipperend rijden we Hanoi binnen. De massa’s brommers die door de straten scheuren is een hele ervaring.
Om 23.10 worden we voor het Halong Hotel afgezet. Het hotel ligt in een drukke rommelige straat. Sleutel 504 ligt voor ons klaar. De gegevens van ons paspoort worden in de computer ingevoerd. Omdat de bar dicht is gaan we naar onze kamer. Twee redelijk grote bedden en een flinke badkamer is ons verblijf voor de komende twee nachten. Pauline, onze reisleidster komt nog even informeren hoe alles verlopen is. De douche is heerlijk. Het is bloedheet op de kamer en ik schakel de airco in.
Tenslotte na 36 uur onderweg te zijn geweest vallen we uitgeteld neer op het bed.
