Tijdens het ontbijt vloog het hele personeel voor ons. Gisteren was het een grote flut, vandaar de fruitschaal met mieren op de kamer en nu al het geren. Toch ging er nog van alles mis. Even na 8 uur vertrekt de bus, we verlaten Saigon. Jammer, we hadden best nog wat willen blijven. Nu gaan we naar de Mekong Delta. In de bus krijgen we van Thuy, namens Ben Thanh Tours, een prachtig t-shirt.
Aan de voorkant staat het Djoser logo en aan de achterkant de route van de 23daagse reis door Vietnam. Phons is niet helemaal bij de tijd. Zijn nieuwe horloge heeft al een andere batterij nodig. Het verkeer is zoals gewoonlijk erg druk. Om half 10 hebben we een koffiestop. Voor 5000 Dong de man zitten we lekker onder de bomen. Nu heb ik kans aan Thuy te vragen wat de teksten op de borden langs de weg betekenen.
Overal zie je Ru’axe staan. Dat betekent dus autowas en Su’axe is autoreparatie. Hè, hè dat weet ik ook weer. We gaan verder naar een boeddhistisch klooster, gebouwd in 1894.
Bij aankomst is het meteen een kermis, Hoeden, kaarten, fruit, wierook, men probeert ons van alles aan te smeren.
Het tempelcomplex is rokerig en druk en met veel kitsch. De behaarde armen van Phons trekken de aandacht. Voelen, aaien en kijken. Dat zijn ze niet gewend. Ook het fototoestel wordt aandachtig bekeken. Kinderen drommen om hem heen en willen op de foto, want ze willen zichzelf graag terugzien. Geweldig, ze gingen ervoor in de achtervolging. De hele sliert ging achter Phons aan door de tempel.
Dan verlaten we de tempel en een paar minuten later kuieren we alweer over een markt. Er is niet veel aan, en daarom hebben we maar een terras gezocht. De 3 cola voor Ferry en ons worden even in een bak ijs gelegd. Even later zitten we aan een flesje lauwe coke van 3000 Dong per stuk. Vreemd dat de mensen hier niet echt koude drankjes kennen.
Om 12 uur gaat de reis verder tot de lunchstop. We bestellen groenten, rijst, cola en bier. Erg vlot is de bediening niet. Ze spreken geen letter Engels, maar het eten smaakt best voor 37.000 Dong samen.
Tien voor half 3 vertrekken we weer. We steken de Mekong over via een 26 meter hoge en 1035 meter lange brug. Straks gaan we met de ferry over en met brombakfietsen naar het hotel. Bij het veer is het ontzettend druk.
Wij stappen uit en de bus sluit aan in de lange rij.
Wij gaan te voet. Thuy heeft kaartjes geregeld en we racen naar de boot. Als we op de boot zijn, vertrekt deze, maar Phons is er nog niet. Ja hoor, hij had nog geen foto’s genoeg gemaakt. Dat werd rennen. Just in time. Samen uit, samen op de boot. De overtocht duurt zo’n 5 minuten.
Weer aan land gaan we op zoek naar de brommers. Met z’n drieën in een bakfiets tuffen we voor 5000 Dong p.p. naar het hotel. De kamer is weer prima in orde ( 408 ) Op het terras voor het hotel drinken we een paar Tigers.
Dan is het douchetijd en gaan we om 7 uur eten. Met z’n allen gaan we naar een leuke tent, Nam Bo, op een hoek waar we boven buiten gezellig zitten.
De Vietnamese ober spreekt geweldig Nederlands, een echt talenwonder, al is hij wel een beetje glibberig. Net voor we gingen eten kwam er een geluidswagen door de straat met daarachter een mega rookkanon. Even wat muskieten wegjagen zeg. We aten salade, springrols en iets met garnalen. Samen met het bier was het niet goedkoop, maar wel lekker. Na het eten verdwijnt iedereen en blijven wij samen nog tot een uur of 10 lekker zitten.
Vol bewondering en verbazing slaan we de verkoopsters langs de weg gade. Waar halen ze het geduld vandaan? Onbegrijpelijk. Onderweg naar het hotel hebben we nog een fles water gekocht en gaan we behoorlijk op tijd naar bed. Morgen om 8 uur gaan we de boot weer op. Dan gaan we naar de drijvende markt op de Mekong bij Can Tho. En dan om een uur of een vertrekken we voor onze laatste Vietnamese nacht. Afscheid van Thuy en de chauffeurs.
