De nacht was rustig en warm. De airco is echt halve bak. Om kwart over 8 naar het ontbijt. Brood, sap, thee en koffie. Even terug naar boven, wat een hele toer is in de hitte, zonder lift en 3 hoog. Daarna is het verzamelen in de lobby, want we gaan 3 uur met de cyclo op pad. ( 60.000 Dong p.p. )
Dertien schrale mannekes staan in hun kanariegele shirtjes klaar om ons door Saigon te fietsen.
Het eerste doel is wijk 5, Cholon, de Chinese wijk. In een lange optocht toeren we door de stad. Veel mensen staren ons aan of na, zwaaien of roepen. Het is ook wel een debiel gezicht. We stoppen bij een onooglijk gebouw, waarachter een juweel van een tempelcomplex verstopt ligt. Aan het plafond hangen wierookspiralen. Ze branden een week en nemen je wens mee naar boven.
De opperfietser geeft tekst en uitleg. Ook bezoeken we een tweede tempel. Bij de ingang staat een joekel van een paardenbeeld, en aan de zijkanten een tijger en een draak. Nadat we alles bewonderd hebben gaan we weer in de fietsbak en rijden naar een straat met allerlei medicinale kruidenzaken. Paddestoelen. Wieren, zeepaardjes, slangenpiemels.
Je kunt het niet bedenken, maar voor ieder kwaaltje is wel iets te vinden. Om de hoek ligt de kippen en ganzenmarkt. Hoe ik dit moet beschrijven weet ik niet. Brommers, fietsen, karren, manden vol pluimvee. Het is een gekakel en gesnater van jewelste. We kijken onze ogen uit, dit is nog nooit vertoond. De dierenbescherming zou hier de handen vol aan hebben.
De mensen gaan niet bepaald diervriendelijk met hun handel om. Als we door lopen komen we langs stalletjes met fruit en groenten. De opperfietser helpt Phons met het kopen van een flesje koud water. De verkoopster begreep niet dat het koud moest zijn. Het is weer zo heet en we zweten als fonteintjes. Goed drinken is belangrijk. Tot slot gaat de fietstocht verder door de stad, onder grote belangstelling van de mensen op de stoep.
Dan bereiken we het eindpunt: de Ben Than markt. De cyclo-rijders krijgen allemaal een fooi van ons en gaan zwaaiend weg. Wat was dit leuk. Dorst!!! We sissen bijna. Op de hoek is een tentje, waar we eerst een cola gaan drinken. We kregen natte doekjes om ons op te frissen, het voelt weer even lekker. De cola glijdt naar binnen. Dan wordt het tijd voor de markt. Als vliegen op de suiker schieten de verkoopsters op iedereen af.
Ze klampen zich aan ons vast. Eigenlijk helemaal niet prettig, maar ja ze proberen ook wat. Nice shirt, nice colour, just for you. Het zal allemaal wel. Of iets past of niet, voor hen is het altijd goed. Bingo! Voor ons allebei vinden we een 3kwart, dunne katoenen broek. Omgerekend voor € 6 de man kun je niet sukkelen. De marktlui willen alles aan ons slijten, gek word je ervan. We gaan maar snel verder. Bij de gewone dingen is het normaal.
Maar we hebben het wel gezien hier. We gaan naar buiten en terug naar het hotel. Op de hoek treffen we de jeugd, ook op weg naar het hotel. Met z’n allen gaan we erheen. Vlak bij het hotel kopen we nog wat lekkers te drinken voor op de kamer. Broeken passen, wierook ruiken en even rusten. Dan barst er een regenbui los. Het giet. Och, we zitten droog en koel.
Om 3 uur gaan we naar het War Remnants Museum. Het is erg indrukwekkend, maar de informatie is wel eenzijdig. Buiten staan vliegtuigen, tanks, een helikopter en bommen. Binnen zijn erg veel wapens en foto’s te zien. Van het bezoek word je niet vrolijk. Boven ons hoofd barst een pittig onweer los, maar de regen valt mee. Tegen vieren gaan we verder.
De kathedraal staat nog op ons lijstje. Die is open en binnen wordt gezongen.
Het klinkt erg katholiek, maar vreemd op z’n Vietnamees. Weer buiten gaan we naar het postkantoor, een groot statig gebouw, zowel van buiten als van binnen. We besluiten voor Vera een telefoonkaart te kopen. Een aardige mevrouw aan het loket snapt het eerst niet helemaal. Maar als ze er achter komt, dat we de kaart alleen maar willen hebben en niet willen gebruiken, krijgen we 6 gebruikte 100.000 Dong kaarten.
We zijn verbaasd en blij en de mevrouw zwaait ons tevreden uit.
We ontdekken een leuk terras waar we neerploffen. Phons neemt een Halida bier en ik een ice-cappucino. Apart en lekker. Ook een tuna sandwich gaat er wel in. Het is er prima zitten. Op de terugweg naar het hotel hebben we nog gepind en drank gehaald. Tijd om af te koelen en uit te rusten op de kamer.
Achteraf is de tuna een beetje zwaar gevallen.
Tegen achten gaan we weer fris op pad. Buiten is het nog dik 30 °. Het bromverkeer raast door de stad, ongelooflijk, die drukte. Op ons gemak wandelen we naar Highlands Coffee. Het is er druk en het terras zit vol. We zoeken binnen een plaatsje en bestellen bier, thee, hamburger en een salade. Als buiten een tafel vrijkomt snchieten we erop af. Gelukt!
Het is er heerlijk zitten. Kijken naar het verkeer maakt je helemaal daaps. Vannacht zien we de brommers denk ik nog langskomen in onze slaap. Na 2 bier, 3 thee en het eten rekenen we af.
Het is een dure avond. 163.000 Dong. Om 10 uur waren we terug op de kamer. Op tijd naar bed, want morgen is het heel vroeg dag. Maar de dag is zo geweldig geweest, we hebben genoeg om over te dromen.
