1 augustus 2001 Beijing

Als we om vijf over zeven in de ontbijtzaal komen zijn we de eersten. Langzaam druppelt iedereen binnen. Dan is het om acht uur tijd om, samen Tony de gids, de bus te gaan zoeken. In anderhalf uur brengt de luxe touringcar ons naar Mutiangu, 73 km ten noorden van Beijing. Al heel snel ontdekken we op en in de bergen ons doel: The Great Wall. Meteen worden we overspoeld door souvenirverkopers, maar dat is iets voor later.
Bij de kassa kopen we kaartjes voor de kabelbaan. Een enkele reis kost 35 ¥. Eenmaal boven zetten we onze eerste stappen op één van de zeven wereldwonderen. Met het heldere weer en de blauwe lucht is het uitzicht adembenemend. We stiefelen omhoog, omlaag over ongelijke treden. Intussen een fotostop. We maken foto’s van elkaar, die hoeven we niet na te bestellen.
Verder gaat de tocht over de Muur en door wachtershuisjes. Het is en blijft prachtig. Tot een bocht voor een heftige steile trap gaan we samen, maar zelf besluit ik beneden te blijven en Phons gaat klauteren. Mooi om te zien: een aantal treden en dan pauze. Dit herhaalt zich vele malen. Boven wordt er gezwaaid.
Hier was het eindpunt van het gerestaureerde deel van de muur. De traplopers zagen de rest in vervallen staat. Langzaam komen de klimgeiten naar beneden en aan de finish zijn ze drijfnat met vuurrode koppen.
Na een rustpauze gaan we terug naar het vertrekpunt, maar omdat we niet met de kabelbaan naar beneden gaan lopen we in de zinderende hitte verder. De weg gaat alleen maar naar beneden, met ongelijke treden en gladde stukken.
Dan bereiken we de mooi aangelegde trap naar het eindpunt. Veel treden, maar heel wat beter en rustiger dan Emeishan. We komen maar een paar mensen tegen. Onderweg houden we een korte rust en drinkpauze bij een pagode en zien ook nog een hagedisje met een knalblauwe staart.
Om kwart over zes gaan we met de bijna hele groep naar het metrostation. De metro brengt ons naar station Hepingmen waar het theater vlakbij ligt. Het is een klein oud sfeervol theater genaamd Zheng Yi Ci (Beijing Opera Theater). We krijgen thee en nootjes en mogen bij de artiesten kijken die zich aan het schminken zijn.
Om half acht begint de voorstelling met veel lawaai. Het geheel is een combinatie van zang, dans en acrobatiek. Maar de herrie is enorm. Een kompleet orkest van pannen, deksels en potlepels. Na een uur is het voor Phons godzijdank afgelopen. Hij heeft er hoofdpijn van gekregen. Tijgerbalsem doet wonderen.
Phons neemt een paracetamol en zelf bestel ik springrols. Omdat er geen sausje bij is, bestellen we dat. Eerst krijgen we vorken, foutje en dan komt er honing . Nou niet echt de goede combinatie, maar die knul deed zijn best. Een paar chinezen reageren op ons zingen en één van  hen zoekt contact.
Als zij de tent verlaten nemen ze enthousiast afscheid. Good bye, nice time in China en wat er nou op het T shirt staat weten we nog niet. Martin bescheurt het met de mop van de opblaaspop met witte ogen. Hij komt niet bij. Afrekenen valt ook niet mee.
Uiteindelijk komt het bedrag in veel biljetten op tafel en kunnen we terug naar het hotel. Bedje slapen met moeie benen.